(Achille) Claude Debussy (22. ágúst 1862 – 25. mars 1918) var franskt tónskáld.
Þrátt fyrir að fjölskylda Debussys hafi ekki verið þekkt fyrir þátttöku sína í frönskum menningarviðburðum, sýndi hann nægilega tónlistarhæfileika til að fá inngöngu í fremsta tónlistarháskóla Frakklands, Conservatoire de Paris, aðeins tíu ára gamall. Hann lærði upphaflega á píanó, en fann köllun sína í nýstárlegri tegund tónsmíða, þrátt fyrir að íhaldssamir prófessorar tónlistarháskólans væru því andvígir. Hann tók mörg ár í að þróa þroskaðan stíl sinn og var tæplega fertugur þegar hann náði alþjóðlegri frægð árið 1902 með einu óperunni sem hann kláraði, Pelléas et Mélisande.
Meðal hljómsveitarverka Debussys eru Prélude à l’après-midi d’un faune (1894), Nocturnes (1897–1899) og Images (1905–1912). Tónlist hans var að talsverðu leyti viðbragð gegn tónlist Wagners og þýskri tónlistarhefð. Hann taldi klassísku sinfóníuna úrelta og leitaði vals í „sinfónískum skissum sínum“, La mer (1903–1905). Píanóverk hans innihalda sett af 24 Préludes og 12 Études. Allan feril sinn samdi hann laglínur byggðar á margs konar ljóðum eftir ýmis skáld auk hans eigin. Hann var undir miklum áhrifum frá ljóðahreyfingu sem var vinsæl á síðari hluta 19. aldar.
Í tónsmíðum Debussy eru mikilvægir þættir fyrir kór í La Damoiselle élue sem hann samdi snemma á ferlinum og hins vegar í Le Martyre de Saint Sébastien, sem hann samdi seint á ferlinum. Á síðustu árum sínum einbeitti hann sér að kammertónlist og kláraði þrjár af sex sónötum fyrir mismunandi hljóðfærasamsetningar.
Líkt og við skynjum sérstök áhrif af rússneskri og austurlenskri tónlist, þróaði Debussy sinn eigin stíl, sinn eigin samhljóm og hljómsveitarliti, þrátt fyrir árangurslaust háð og mótspyrnu margra tónlistarstofnana samtímans. Verk hans hafa haft mikil áhrif á fjölda tónskálda, þar á meðal Béla Bartók, Olivier Messiaen, George Benjamin og djasspíanóleikarann og tónskáldið Bill Evans. Debussy lést úr krabbameini á heimili sínu í París, 55 ára að aldri.
